“Ontzettend bedankt voor je inzet. Ik had het niet verwacht, maar je had gelijk. je project heeft ons werk niet alleen makkelijker gemaakt, maar er is meer tijd voor de dingen die we belangrijk vinden. Het werk is er gewoon leuker van geworden…”

Ik heb minstens tien jaar gehunkerd naar een dergelijke erkenning en nooit gekregen. IT beloofde ooit om de wereld te veranderen en voor elk menselijk probleem een innovatieve oplossing te bedenken. Helaas. Anno 2021 is de IT afdeling een conservatief bolwerk, en vergeleken met een IT projectleider is de gemiddelde accountant een graag geziene gast op de afdeling.

Maar sinds kort leeft de hoop in mij weer op! Ik denk dat ik het probleem heb gekraakt en ik kan niet wachten om de wereld te vertellen hoe we weer blij kunnen worden met IT.

De aflopen dertig jaar hebben veel IT investeringen in het teken gestaan van procesautomatisering. Ondersteund door concepten als workflow en business process management was deze inspanning vooral gericht op het stroomlijnen van bedrijfsprocessen. De klant heeft hier absoluut van geprofiteerd en ook de informatievoorziening is enorm verbeterd. Overheid en bedrijfsleven hebben de automatisering en digitalisering omarmd en zich – historisch gezien- razendsnel ontwikkeld tot digitale organisaties.

Toch kent al dat IT geweld ook een verliezer. De medewerkers. Zij die dag in, dag uit systemen vullen met gegevens. Klantgegevens, polisgegevens, kwaliteitgegevens en noem het maar op. Als een grote, hongerige informatiemachine staat ’s morgens als we inloggen het scherm al te wachten op een nieuwe dag vol data. De witte invulvelden als tanden in de kwijlende informatiemuil. En de mens als willoze voeder van de altijd maar vragende informatiemachine. Altijd maar meer en altijd maar sneller…

De mens als onderdeel van de machine.. Modern Times, maar dan digitaal.

Als je praat met iemand die een job heeft in het onderwijs, of in de zorg, dan hoor je de ellende die dat met zich meebrengt. Het heet dan: ‘de administratieve rompslomp‘ die het vak al jaren achtereen minder leuk maken. Meer tijd afsnoept van de patiëntenzorg of lesgeven aan de kinderen. Of ‘de regeltjes‘ die het onmogelijk maken om op eigen wijze invulling te geven aan het vak dat je hebt geleerd. Maar als je goed luistert en doorvraagt, gaat het niet om de administratie of de regels. Het gaat om het papierwerk, oftewel: het invullen van systemen als gevolg van die administratie en de regels!

Vanuit die realisatie, kun je je voorstellen dat als er besloten wordt om een nieuw systeem in te richten, de gemiddelde medewerker niet staat te springen. Ze hebben immers uit schade en schande geleerd dat ‘een nieuw systeem’ in de praktijk betekent: ‘meer administratie’…. In de afgelopen tien jaar ben ik zelf regelmatig projectleider geweest van zogenaamde ‘implementatietrajecten’ en ik heb in de praktijk meegemaakt dat er negatief gereageerd werd. Zelfs als we alles uit de kast haalden om de verandering te begeleiden, scoorden we bijna nooit hoger dan een zesmin.

Als ik terugkijk op die tien jaar, dan heb ik dat werk altijd meer gezien als een missie dan als een passie. Ploeteren was het! Door de modder ben ik gekropen. Oneindig geduldig heb ik uitgelegd dat het werken in het centrale systeem belangrijk was voor de klant. Voor het concern. Voor de informatiepositie. En dat je het maar beter kon omarmen. Kon accepteren. Dan wende het vanzelf… Nu, met het inzicht dat ik de afgelopen twee jaar heb opgedaan, geneer ik me daar een beetje voor. Nee, zeg ik ronduit; MEA CULPA! Het spijt me. Vergeef me. Maar ik wist niet beter…

“Maar Robert”, vraag je misschien, “maar Robert. Wat wás dan dat inzicht dat je heb hebt gehad?” Een terechte vraag. En ik zal een antwoord geven. 

Ik ben gestopt het met automatiseren van processen en ben gestart met het automatiseren van arbeidsuren! 

Om precies te zijn: met het automatiseren van juist die arbeidsuren die mensen kwijt zijn áán systemen. Het klinkt misschien op het eerste gezicht niet zo revolutionair, maar dat is het wel! Ik wil jullie daar in de komende blogs graag meer over vertellen. Wat dat betekent en wat het verschil dan precies is met de klassieke IT, maar voor nu wil ik het houden bij het meest krachtige bewijs dat ik heb dat deze benadering werkt:

Mijn opdrachtgevers zijn tegenwoordig blij met IT…

Robert Mekking is managing partner bij MvR Digital Workforce en schrijft regelmatig over wat hem opvalt in zijn vakgebied. Trends, opvallende initiatieven of zomaar een mening… Vind het het leuk om af en toe zijn nieuwe blog te ontvangen? schrijf je dan hieronder in en hou je mailbox in de gaten!